Ben jij die moeder die zo intens moe is?

Je werkt 20 uur per week, dus je vindt dat je voldoende energie over zou moeten hebben voor je kinderen en het huishouden. Maar je sleept jezelf de dagen door en je verlangt de hele dag naar het moment waarop je weer naar bed kan.

Het geluid van je wekker klinkt alsof het nog midden in de nacht is. Je bent nog lang niet uitgerust en zou graag nog blijven liggen. Even neem je de tijd om na te gaan wat er vandaag allemaal van je verwacht wordt. Uitgeput stap je uit bed en sleep je jezelf naar de badkamer. Moe sta je voor de spiegel en probeer je er frisser uit te zien dan je je voelt. Beneden vul je snel de broodtrommels en kam je haren van de kinderen, zodat je op tijd op je werk bent.

Wanneer je collega een vraag stelt, doe je je best een geeuw onderdrukken voordat je haar antwoord geeft. Om haar vraag te beantwoorden moet je in je geheugen graven. Het voelt alsof je hoofd vol watten zit. Laat je geheugen je nu ook al in de steek? Voordat straks het teamoverleg begint neem je nog maar een kop koffie, anders vallen je ogen nog dicht. Het grootste deel van de vergadering gaat langs je heen, je bent niet scherp genoeg om aan het gesprek deel te nemen.

Als het einde van je werkdag nadert zie je er tegenop om je kinderen op te halen uit de BSO. Natuurlijk wil je graag luisteren naar hun verhalen, maar je hebt er de kracht niet voor. Bij de ingang haal je nog een paar keer diep adem en stap je naar binnen. Onderweg naar huis luister je maar met een half oor naar hun enthousiaste belevenissen. Je verlangt naar het moment dat de kinderen op bed liggen en jij languit op de bank ploft.

Op je vrije dag haal je de boodschappen. Terwijl je in de rij voor de kassa staat leun je op de kar. Je ziet nu al op tegen het naar binnen sjouwen van de volle tassen. Gelukkig hebben de kinderen vanmiddag een speelafspraakje, dan kun je even bijkomen. En misschien lukt het je eindelijk weer eens om het hele huis te stofzuigen. Maar als de boodschappen in de koelkast staan, heb je er geen puf meer voor. Misschien lukt het stofzuigen komend weekend wel.

Je kunt je niet meer herinneren wanneer je huis op orde was. Natuurlijk haal je even een doekje over de wc-bril als je schoonmoeder op bezoek komt, maar op de kamers van de kinderen moet ze nu maar niet komen. Je schaamt je tegenover je man dat het niet lukt om een sopje door de badkamer te halen. Jij bent degene die parttime werkt, dus het is logisch dat het huishouden op jouw schouders rust.

Vaak speelt door je hoofd hoe je leven eruit zou zien als je meer energie zou hebben. Je zou een spelletje doen met de kinderen, meehelpen bij de activiteiten op school en in de kerk en meer aandacht aan je man geven. Nu gebruik je de energie voor je werk en de hoogstnodige taken in huis.

Als je zo doorgaat durf je straks geen vrienden meer bij je uit te nodigen, omdat je huis een rommel is. Je bent bang dat je kinderen terugkijken op een jeugd waarin mama geen puf had om iets leuks met ze te ondernemen. En hoe houd je je huwelijk goed als je je man geen aandacht meer geeft? Op je werk val je straks ook een keer door de mand, het gaat natuurlijk een keer opvallen dat je niet zo productief bent.